هرکسی قبله ای دارد!

 وه که گر من بازبینم روی یار خویش را

تا قیامت شکر گویم کردگار خویش را

  یار بارافتاده را در کاروان بگذاشتند

بی‌وفا یاران که بربستند بار خویش را

مردم بیگانه را خاطر نگه دارند خلق

دوستان ما بیازردند یار خویش را

همچنان امید می‌دارم که بعد از داغ هجر

مرهمی بر دل نهد امیدوار خویش را

رای رای توست خواهی جنگ و خواهی آشتی

ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را

هر که را در خاک غربت پای در گل ماند ماند

گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش را

عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن

ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را

گبر و ترسا و مسلمان هر کسی در دین خویش

قبله‌ای دارند و ما زیبا نگار خویش را

                                                غزل 13 سعدی (با کاهش)

* هرچی فکر کردم چیزی نیومد که بنویسم... 

* چی بهتر از این :)

* بزرگترین و بهترین سورپرایز زندگیم بود...