این یه بازیه که توش باید وضعیت 5 تا وبلاگ رو در 5 سال آینده بررسی کنید! به شیوه ی خودتون!
وبلاگ اونی که دعوت کرده و خود شخص هم باید تو این 5 وبلاگ باشه...
گره کور : به احتمال زیاد تا اون موقع دیگه همه ی گره هاش باز شده و فقط اسمش رو این وبلاگ مونده. هنوزم مینویسه. طرفدار زیاد داره ولی دیگه حس و حال گذشته رو نداره...
smile to me : وبلاگش رو هنوز داره و هنوزم با جمله های قشنگی که می نویسه به من امید میده. احتمالا تو همون روزا میاد و واسه موفقیت من تو بسکتبال بهم تبریک میگه و خوشحالم می کنه...
کاسنی : مطمئنم که تا اون موقع کاریکاتور کم میاره که بذاره اول پستاش! هنوزم به جنس مونث میگه ضعیفه! هنوز هم اصطلاحاتی بکار میبره که باعث میشه پشت مانیتور ریسه برم...
هیچوقت برای همیشه : دو حالت داره. یکی اینکه وقتی آدرس رو وارد می کنی، می نویسه چنین وبلاگی یافت نشد. یا اینکه وقتی وارد وبلاگش میشی میبینی شده وبلاگ اجنّه و ارواح! البته با کلی خاطره ی مزخرف!!!!! :دی
راه بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی پایان: از عنوانش معلومه که تا 5 سال دیگه هم کوتاه نمیاد و هنوز مثه بختک افتاده روی اینترنت! اون موقع هم همین اراجیف رو می نویسم! مطمئن باشید چیزی جز چرت نوشته از من بر نمیاد...!
پایین نوشت1: همه دوستان به این بازی دعوتن به شرط اینکه درمورد وبلاگ من هم بنویسن!!!! البته موارد بالایی اختیارشون دست خودشونه!
پایین نوشت2: بقیه که میبینن ولی امیدوارم کاسنی هم این پست رو ببینه...
پایین نوشت3: کاسنی، بیا این طرفا...! :دی
!Ary@n
║▌│█│║▌║││█║▌│║█║
© All Rights Reserved
کاشکی اون موقع که من تو باغ نبودم بهش نمی‌خندیدم...
الان می‌فهمم که چی میگه و اصلا با کی کار داره...
الان تنها کسی که منو میفهمه اونه...
خودشم مثه منه. البته منظورم دختر نیست. چون مطمئناً اولین برداشتتون از این نوشته ها اینه با خودتون میگین: داره درباره‌ی دوست دخترش حرف میزنه...
ولی اینطوری نیست...
دوستمه و یه پسره... یه کارایی کرد که باعث شد رابطمون کمی خدشه دار بشه ولی هنوز دوسش دارم. چون تنها کسیه که میتونم حرفام رو بهش بگم... مثه یه برادر...
من اتفاقایی که افتاده رو فراموش می‌کنم ولی نمیدونم واسش مهمه یا نه؟؟!!!!!
خودش فهمیده که منظورم اونه. خیلیاتون فهمیدید...
ازت میخوام جواب سوالم رو بدی...
پایین نوشت: منتظرم... منتظر همه چیز... تابستون کی میاد پس؟؟؟ (نکته انحرافی...!)
!Ary@n
║▌│█│║▌║││█║▌│║█║
© All Rights Reserved
پارسال همین روزا با یکم دیر و زود:
-سلام
-سلام
-خسته نباشید
-چیکار داری؟
- اومدیم دستبند س.ب.ز بگیریم!
- برو از اون خانومه بگیر!
-خانوم٬ گفتن بیاییم از اینجا دستبند بگیریم.
- یدونه از اینا بردار.
- از اینا که با چسب بسته میشه ندارید؟
- نه (در حالی که روی یه میز دیگه بودن و داشتن بهمون چشمک میزدن!)
- خب.مرسی.
- آقا از این کاغذا میدید ما هم پخش کنیم؟
- آره برو بردار.به هرکس یدونه بیشتر ندیا.
-باشه. حالا میشه از اون یکی دستبندا بهمون بدید.
-نه...
همه‌ی کاغذا رو دادیم به ماشینا و دوباره رفتیم پیش آقاهه!
-آقا
ـ بله؟
- تموم شد.
- دستتون درد نکنه.
- خب حالا یدونه از اون دستبندا بدین دیگه.
- نه نمیشه...
خودمون رو جر دادیم که بهمون یدونه دستبند چسب دار بدن که اونم ندادن...
یه تیکه از این پارچه ها که باهاش خیمه امام حسین درست می‌کنن دادن بهمون و گفتن به سلامت...
از این پارچه سبزا که وقتی بچه بودیم یه سری از بچه ها می‌بستن به دستشون و ما همیشه ازشون حساب می‌بردیم. می‌ترسیدیم که تهدیدشون عملی بشه و ما هم بدبخت بشیم...
تهدیدشون هم این بود: آه ِ سیّد زود میگیره...
ازشون حساب می‌بردیم که مبادا ما رو نفرین کنن...
پایین نوشت: در آن دوران کتک خورمان خیلی ملس‌تر از الان بود!
پایین نوشت۲: از پارسال تا امسال ۳۶۵ روز گذشته... زیاد نیست... خیلی هنر میخواد تو ۳۶۵ روز مملکت رو به فنا بدی...
!Ary@n
║▌│█│║▌║││█║▌│║█║
© All Rights Reserved